Rzeki bez ryb są dla wędkarzy martwe i nieprzyjazne. Dlatego też grupa miłośników ryb łososiowatych i czystych wód Podhala zawiązała w 1993 roku Krakowski Klub Głowatka.
Pomysłodawcami założenia klubu byli : Adamczyk Zdzisław, Bolerowski Waldemar, Dębicki Wiesław, Krasnopolski Wojciech, którzy razem z Ćwikiem Tadeuszem, Godzicem Marianem, Kowalskim Stanisławem, Obydzińskim Wojciechem, Palonkiem Januszem, Pierzchałą Andrzejem i Wójcikiem Markiem założyli Krakowski Klub Głowatka.
Pierwszym prezesem Klubu został wybrany Wojciech Krasnopolski.
W związku z planami likwidacji stada głowacic w Ośrodku Zarybieniowym PZW w Łopusznej, członkowie Klubu postanowili bronić populacji głowacicy w Polskich rzekach.
Nawiązując do najlepszych tradycji polskiego wędkarstwa przedwojennego, którego głównym celem była ochrona i zarybianie polskich wód, postanowiono zorganizować zawody, które miały wysondować, jaki będzie odzew w wędkarskim środowisku na problemy związane z ochroną głowacic.
Pierwszy Puchar Głowatki odbył się w październiku 1994 roku. Wystartowało w nim 46 zawodników. Dzięki zaangażowaniu członków Klubu, Puchar Głowatki szybko i na stałe wpisał się w świadomość wędkarzy nie tylko w Polsce, ale w całej Europie.
Wymiana poglądów, doświadczeń oraz wspólne łowy – to specyficzny klimat Pucharu Głowatki, dla którego przyjeżdżają wędkarze.
Najważniejszym wydarzeniem Pucharu był i jest zakup narybku. W sumie przez ostatnie 16 lat wpuszczono do rzeki narybku głowacicy i innych ryb za kwotę ponad 150 tys. złotych (narybek ten był zakupiony w Ośrodku Zarybieniowym PZW w Łopusznej). Zarybień tych dokonywano za zgodą ichtiologów gospodarujących na Dunajcu, a pieniądze pochodziły z indywidualnych darowizn wędkarzy, od sponsorów i z licytacji darów rzeczowych.
To właśnie dzięki zaangażowaniu członków Krakowskiego Klubu Głowatka, głowacice ciągle pływają w polskich wodach.
